‘Er zijn altijd mogelijkheden om de draad weer op te pakken’

Cynthia van Aalst werkt sinds 2015 bij de gemeente Zeewolde, waar ze begon als zwemonderwijzer. Vijf jaar later brak ze haar enkel. Het leek eerst onschuldig, maar uiteindelijk nam haar leven een bijzondere wending.

Nee, toen Cynthia in 2020 haar enkel brak, had ze niet kunnen voorzien hoe ingrijpend dit zou zijn. Een sportieve vrouw, die ook in haar woonplaats Lelystad al een aantal jaren zwemonderwijzer was geweest. Een aanpakker. Niet iemand die graag stil komt te zitten. ‘Maar na zes weken werd duidelijk dat mijn herstel veel langer zou duren dan verwacht.’

Ze kreeg allerlei symptomen van dystrofie en zo werd de diagnose CRPS en dystonie vastgesteld. CRPS staat voor Complex Regionaal Pijn Syndroom en dystonie is een aandoening die leidt tot verstoorde spierspanning door neurologische problemen. ‘Het betekende sowieso dat terugkeer naar mijn oude functie in het zwembad onmogelijk werd.’

Wat volgde was een intensief re-integratietraject, waarin Cynthia tussen twee opties heen en weer werd geslingerd: spoor 1 (een aangepaste functie binnen de eigen organisatie) en spoor 2 (een nieuwe baan buiten de gemeente). ‘Mijn voorkeur ging uit naar spoor 1. Ik voelde me thuis in Zeewolde en wilde graag blijven bijdragen aan de gemeenschap.’

Toen er een mooie vacature voorbijkwam bij Welzijn Zeewolde had ze meteen een goed gevoel. Zo van: op die plek kan ik van betekenis zijn. En dat bleek een juist gevoel. Ze is nu welzijnsmedewerker en biedt praktische hulpverlening aan inwoners op het gebied van zelfredzaamheid en participatie. ‘Mensen komen bij mij met hulpvragen, variërend van vervoer naar het ziekenhuis tot structurele ondersteuning. Ik ben er voor de praktische, incidentele oplossing. Als dat niet voldoende is, verwijs ik verder. Dan moet er dieper worden gegraven om tot een duurzame oplossing te komen.’

Ook is Cynthia betrokken bij het project Welzijn op Recept, waarbij huisartsen en andere eerstelijnszorgverleners cliënten doorverwijzen naar welzijnscoaches. ‘We kijken samen naar hoe we iemand weer kunnen activeren in de maatschappij, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk, activiteiten of sociale ondersteuning. We willen dat mensen de regie over hun leven zoveel mogelijk in eigen handen houden.’

Cynthia’s eigen ervaringen helpen haar in haar werk. ‘Ik zit in een rolstoel en heb te maken met fysieke uitdagingen, maar ik ben ook zelfstandig en kom precies waar ik moet zijn. Dat kan een voorbeeld zijn voor mensen die het lastig vinden om hulp te vragen.’ Dat geldt ook voor het accepteren van hulpmiddelen als een scootmobiel of aangepaste woning. ‘Als ik mijn verhaal deel, kan ik laten zien hoe belangrijk het is om tóch die stap te zetten.’

Binnen haar functie werkt Cynthia nauw samen met verschillende organisaties en instanties. ‘We schakelen regelmatig met netwerkpartners. Hierbij kun je denken aan gemeenten en andere welzijnsorganisaties in Harderwijk en Ermelo. Zeewolde is Flevoland en heeft een andere inwonerpopulatie dan op de Veluwe, dus we moeten altijd afwegen of initiatieven bij onze gemeente passen. Maar door samen te werken, kunnen we veel van elkaars inzichten leren. Zo kom je altijd weer op ideeën.’

Een voorbeeld hiervan is de beurs ‘Vitaal en Gezond Ouder Worden’, die Cynthia met verschillende partners organiseert. ‘Bij zulke initiatieven kijken we naar wat andere gemeenten al hebben gedaan, zoals Harderwijk met hun gezondheidsprogramma’s. Goeie suggesties nemen we uiteraard over en passen we aan onze situatie aan.’

Inmiddels heeft ze helemaal haar draai gevonden. ‘Vier dagen per week werk ik vanuit huis, een dag ben ik op kantoor. Maar ook online en via de telefoon heb ik veel contact met collega’s en cliënten. Natuurlijk mis ik soms het spontane gesprekje aan de lunchtafel, maar door alle andere contacten blijf ik nauw betrokken.’

Het is verleidelijk om bij tegenslagen vooral te kijken naar wat er níet meer kan, zegt ze tot slot. ‘Maar er zijn altijd mogelijkheden om ergens de draad weer op te pakken. En ja, dat kost tijd en gaat niet vanzelf. Maar ik zeg vaak: als iets niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.’